Keď ja išol cez zelenu lučku

Keď ja išol cez zelenu lučku,
viďil jem tam svoju frajiročku.
Vytaj, vytaj frajiročko moja,
bo ja idu, što novoho doma.

Ona stala ručka mi podala,
prežalosňi sobi zaplakala.
A čom plačeš frajiročko moja,
čom jes taka smutna nevesela.

A jak by ja smutna ne plakala,
keď mi tvoja maťir povidala.
Že jak pryjdeš z vojny do civiľu
Ňa chudobnu ne vozmeš za ženu

Ne plač mila, bo to nič nepravda,
bo to bude lem dajaka ľabda.
Stary baby roboty ne majut,
lem ša o nas molodych starajut.

Mila moja ne sluchaj nykoho,
lem ša trimaj rozuma svojoho.
Choc bys mala lem jedno kabaťa
mila moja ne zochabľju ja ťa.