...AAAARRGHH...

Sonbahar yađmuruyla düţtün kollarýma
Kendi ellerinle son vermiţtin hayatýna
Hatýrlýyor musun?

Önünde uzanan küskün bir dođa
Belki fýsýldýyordur ađaçlar sana
Sürükleniyorsun kurumuţ yapraklar gibi
Terk edilmiţ patikalar boyunca

Zifiri karanlýđýn içinde ilerlerken göremeden hiçbir ţeyi
Korkuyorsun hissedince kuytulardan seni izleyen gözleri
Buzdan rüzgarlar okţadýklarýnda titreyen ellerini
Belki de yalvarýyorsun tekrar yaţamak için o son geceni

Ţimdilik elveda
Gelecek yüzyýllar içinde görüţeceđiz karanlýklarda