Hrišna duša

1.
Poľubila jem ženača, raz molodoho,
chodili sme do hajička, do zelenoho.
Ja dumala, že ňa bude vično ľubity,
taj začalam pid serdečkom ďiťa nosity.

Joho ľubov mene sklamala,
taku spravu ja od ňoho hrišna dostala.
[:Že vin mňa vžaty nemože, tak mi povidal,
na zahubu ďitinoňky tišici mi dal.:]

2.
Neznala ja duša hrišna, što mam robity,
či ďiťatko zochabity, či zahubity.
Taj na serdce i na dušu jem zatemnila,
taj v dochtora svoje ďiťa ja zahubila.

Ref:
Nemam, nemam, nemam pomoči,
a ja ša s tym sužuju cez deň i v noči.
[:Nenajde už duša moja nikda pokoja,
bo ňa trapit zahubena ďitinka moja.:]

3.
Bo najvekša ja hrišnica pid jasnym nebom,
neznam či ša možu zvaty išťi človekom,
Či ša može takyj typ človekom nazvaty,
što dokaže malej duši jej život vžaty.