Na ňaňkovym poľu hori pid ľisami

Na ňaňkovym poľu hori pid ľisami,
ore šuhaj ore roľu s dvoma koňičkami.
Ore, ore, ťažko vzdychat, koňičky sužuje,
bo v nediľu skoro rano na vojnu rukuje.

Slonečko už nizko za horu zapadat,
a šuhaj ša pooraty roľičku ponahľat.
Ponahľat ša bo robotu chtil by dokončiti,
by ša joho staryj ňaňko nemušil trapiti.

A v neďiľu rano kohuty špivajut,
a ňaňkovi i materi slzočky padajut.
Hirko plače staryj ňaňko, zalamuje ručky,
chto mi Bože jak šnih zyjde oriadit koňičky.

Mašina už piskat na čirčanskej rovňi,
a Jaňičok ostatnyj raz priahat svoji koni.
Počaľi mu od slzočok oči červeňiti,
bo vin mušit otca, mamku, samych zochabiti.