Ego

Þeir hringdu í morgun
sögðu að Lilla væri orðin óð.
Að hún biti fólk í hálsinn
drykki úr þeim allt blóð.
Hún hafði sagt hún gæti ekki dottið
hún hefði engan stað að detta á.
Hún sagðist breytast í leðurblöku
að hún flygi um loftin blá.

Læknirinn var miðaldra
augun í honum voru grá.
Hann djönkaði sig með morfíni
sagðist hafa unnið hér í fimmtán ár.
Þá órólegu geymdu á deild
sem var sérhönnuð fyrir þá.
Það átti að setja Lillu í raflost
hann bauð mér að horfa á.

Stórir strákar fá raflost…

Gangastúlkurnar hvæstu
og sýndu í sér tennurnar.
Þær skipuðu mér að fara í rúmið
sögðu: tími komin á pillurnar.
Ég sagði þeim að ég væri gestur
að ég væri á leiðinni heim.
Þær skelltu mér með látum í gólfið
sögðu svo: þú ert einn af þeim.

Á kvöldin kemur læknirinn
segist vera vinur minn.
Segir: þú verður að vera rólegur
þú æsir upp öll hin.
Segir að ég sé í tveggja ára meðferð
hann býður mig velkominn.
Segir að á morgun fái ég raflost
svo að ég verði eins og öll hin!

Stórir strákar fá raflost…