Akurat

Nuta o Ptakach

Powietrzem natchnione kości
Ruszają piórami w pogórzu

Jak lekko na wysokości
W niebieskim ślizgać się kurzu [x3]

Świrem jak igłą zakłutą
Wdziobać się w obłok puszyście

O cienka wysoka nuto
Chwiejąca się w ametyście [x3]

Kropeczko w niebie cieknąca
Śmigłym, powiewnym zygzakiem

Aż oczy bolą od słońca
Jakże to można być ptakiem [x3]

Jak żywić się, najeść w chmurach
I popić wiatru posoką

Jak można na małych piórach
Latać tak bardzo wysoko [x3]