Acrybia

Gdy już zgasną wszystkie światła
I nie ma już nic
Tylko lęki
Tylko lęki
I strach
Ciemność jest tylko brakiem światła
A tu naprawdę nie ma już nic
Tylko lęki
Tylko lęki
I strach
Irracjonalny i nienazwany
Bez formy, kształtu, imienia
Wszechmocny, nieskończony
Doskonały strach
Nie ma tu czasu ani powietrza
Minuty zamierajÄ…
DuszÄ… siÄ™
OpadajÄ…
W niebyt
Bo tu nie ma już nic
Lęk przed utratą zniechęca mnie do posiadania
A to co już mam, wiem, że kiedyś stracę
Więc nie mam już nic
Forma, entelechia, byt
Nikt nie jest naprawdÄ™ wolny
Wolni mogą być tylko szaleńcy
Nie widzę tu już żadnej przestrzeni
Nie czuję tu już nic
Tylko lęki
Tylko lęki
I strach
Nie chcę walczyć ani rozpaczać
Już tylko bezmiar pustki
Czerń; nieba
I brak gwiazd
Już nie zostało nic