Ket som išol do roboti u milej śe śvicilo

Ket som išol do roboti u milej śe śvicilo,
aňi śe mi ňenazdalo, že śe tam daco stalo.

Doňesla mi mamka frištik i smutnu novinečku,
že mi mila ľeži chora, že mi mila umira.

Aňi som śe ňenajedol, ku milej śe ponahľal,
čarni obľek – co na sobaš, na sebe som obľikal.

Ket som prišol pod oblaček mila prave konala,
zlati persciň – co som jej dal f pravej ručke trimala.

Zvoni zvuňce dookola, bo mi mila umira,
otpadnul mi z ružički kvet, zosmutňel mi cali śvet.